Rooms-katholicisme – over de traditie van de kerk
Inleiding
In het vorige deel van deze serie over het Rooms-katholicisme hebben we stilgestaan bij de verering van beelden en iconen. Rooms-katholieken wijzen het aanbidden van afgodsbeelden volgens hun Catechismus af. Maar waarom knielen ze dan wel voor beelden en spreken er zelfs gebeden naar uit? Men zegt dat daarmee de persoon, die het voorstelt, vereerd wordt. Maar volgens Gods woord horen zowel mensen als engelen niet aanbeden te worden. Maar wat als het alleen om verering zou gaan, en niet aanbidding? De Heere God laat in Zijn woord zien dat het maken van een afbeelding of beeld op zich niet verkeerd is, maar wel als er vervolgens voor gebogen wordt en als het gediend wordt. Ook laat Gods woord zien dat het volk Israël een beeld maakte, maar dat het zei dat het er de Heere mee diende. De Heere God heeft daar een gruwel van. Het is gewoon afgoderij.
Wat is de basis?
We hebben in deze serie gezien dat het grootste deel van de Rooms-katholieke leer in gaat tegen hetgeen de Bijbel zegt. We hebben gezien hoe Rome met Gods woorden omgaat, en daar haar eigen betekenis aan geeft, door bijvoorbeeld teksten uit de context te citeren. Maar dat is niet de enige reden waarom de Roomse leer zo haaks staat op Gods woorden. Reeds in het tweede deel van deze serie over het Rooms-katholicisme kwamen we tegen dat de Rooms-katholieke leer op veel meer bronnen gebaseerd is dan de Bijbel, het woord van God. We zagen bijvoorbeeld dat van de 10 verwijzingen in slechts drie alinea’s van de Catechismus, slechts twee verwijzingen zijn naar de Bijbel. De rest verwijst bijvoorbeeld naar het Latijnse Wetboek van de Rooms-katholieke Kerk, of naar bronnen die al dan niet vertaald zijn uit het Latijn, maar niet de Bijbel. En dat gaat zo de hele “Catechismus van de Katholieke Kerk” door.
De basis van de Rooms-katholieke Kerk is dus niet Gods woord. Wanneer u de “Catechismus van de Katholieke Kerk” gaat lezen, komt u dat ook tegen. Zo staat er, naar aanleiding van de sacramenten, in Alinea 1114 het volgende geschreven [zie bron 1]:
U ziet hier dat men bijvoorbeeld ook de opvattingen van de kerkvaders als basis beschouwt. Maar dat gaat nog veel verder...
Rome erkent het gezag van Gods woord niet
In het verleden heb ik met iemand, die wortels in de Rooms-katholieke Kerk heeft, geschreven. We hadden het onder andere over de vraag of Maria na de Heere Jezus nog andere kinderen zou hebben gehad. De Bijbel laat zien van wel. Rome zegt dat Maria altijd maagd is gebleven. Deze persoon legde een aantal dingen uit onze discussie voor aan een Rooms-katholiek priester. Een stukje van het antwoord dat hij kreeg, luidde als volgt:
“De blijvende maagdelijkheid van Maria (drie dogma’s) is geopenbaard aan de Kerk, en hoeft niet per se in de Bijbel te staan (die men pas vanaf 400 in de christelijke gemeenten volledig is gaan lezen en dan nog maar alleen de ‘geestelijke elite’). De waarheid berust op de zekerheid dat Zij de Moeder van God is en met name het O.T. kan leren wat dat een heiligheid vraagt en dat zulk een geheiligd mens na God niet meer ‘gewone’ (en zondige) mensen zal baren. Maar dat vraagt een kerkelijk lezen van het O.T. en niet een sola-scripturistisch lezen. (…) …het gaat niet in eerste instantie om al deze argumenten vanuit een sola scriptura oogpunt, maar om de ‘bron’ van onze kennis over de Openbaring. Dat is niet de Bijbel, maar de Kerk geleid door de heilige Geest, die in de Traditie (waarbinnen de Bijbel) zijn weerslag vindt” [2].
U ziet hier onder andere staan dat de Bijbel pas vanaf 400 na Chr. gelezen zou worden. Wij hebben echter gezien dat dit niet klopt en hoe al heel vroeg Gods woord in diverse talen de wereld over ging. Maar hier gaan we in deze serie nu niet verder op in. Dit antwoord illustreert verder dat de Rooms-katholieke Kerk het gezag van Gods woord niet erkent. De Bijbel is volgens Rome niet zozeer Gods woord, maar zou onderdeel zijn van de traditie, die vervolgens bepaald wordt door de Kerk, zogenaamd onder leiding van Gods Geest. Daarom zou men de Bijbel kerkelijk moeten lezen… Maar dat betekent dat de kerk dan de uitleg bepaalt, en dan krijgt men te maken met visies. Hoe leest de Kerk, hoe leest een bepaalde Paus de Bijbel…? En daar hebben we diverse voorbeelden van gezien, dat er niet veel van de Bijbel overblijft. Ze willen dat u de Bijbel “kerkelijk” leest, omdat de Bijbel geen moeder Gods kent, geen middelares, geen eeuwige maagd, geen biecht, geen heilige vader op aarde als plaastvervanging van Jezus Christus, en noem maar op.
Gods woord hoort de toetssteen te zijn
Maar Rome noemt Petrus de eerste Paus…, wat hij niet was. Maar laten we Rome confronteren met de woorden van Petrus, die volgens hen de eerste Paus was. In 2 Petr. 1 : 19 en 20 lezen we: “En wij hebben het profetische Woord, dat zeer vast is, en gij doet wel dat gij daarop acht hebt, als op een licht schijnende in een duistere plaats, totdat de dag aanlichte en de Morgenster opga in uw harten; Dit eerst wetende, dat geen profetie der Schrift is van eigen uitlegging”. Het woord van God is zeer vast, en niet van eigen uitlegging. Ziet u daarin dat visies er niet toe doen? Het gaat er niet om wat de Rooms-katholieke Kerk ervan vindt, het gaat er niet om wat u ervan vindt, het gaat er niet om wat ik ervan vind. Het gaat erom wat Gods woord zegt. En ja, ook Bijbelgelovige predikers hebben soms onderling kleine verschillen. En dat komt omdat ook die predikers feilbare mensen blijven. Maar ze zijn het er wel over eens dat het antwoord in de Schrift gevonden moet worden, dat Schrift met Schrift vergeleken moet worden, dat Gods woord recht gesneden moet worden, omdat het niet om eigen visies gaat, maar omdat het erom gaat wat Gods woord zegt. Daarom is er ook van de gelovigen te Berea te lezen, in Hand. 17 : 11: “En dezen waren edeler dan die te Thessaloníca waren, als die het Woord ontvingen met alle toegenegenheid, onderzoekende dagelijks de Schriften, of deze dingen alzo waren”. Men toetste aan de Schriften. Dat was de basis. Dat behoort ook nu de basis te zijn. Anders kan ieder er zelf wat van maken. En dat is exact wat Rome doet, onder andere door de Bijbeltekst als niet gezaghebbend te zien, en daardoor ook weer andere bronnen te raadplegen.
Rome plaatst zichzelf daarmee boven Gods woord. En wat ze hebben gemaakt, is een kerkelijk instituut dat macht heeft over mensen. En dat haar macht misbruikt. Denk aan alle seksuele misbruik die onder andere door het celibaat plaatsgevonden heeft. Maar denk ook aan alle Bijbelgetrouwe gelovigen die, door de geschiedenis heen, door de Roomse kerk de dood gevonden hebben, omdat zij waarschuwden tegen de Rooms leer. Dat is het resultaat van een kerk die op de stoel van God is gaan zitten.
De Bijbel is Gods woord(en)
“Ja, maar...” zeggen mensen dan: “...de Bijbel is ook door mensen geschreven”. Maar de Heere maakt duidelijk dat het niet om woorden van mensen gaat, maar om Zijn woorden. Hij heeft Zijn woorden aan bijvoorbeeld de apostelen geopenbaard. In 1 Thess. 2 : 13 lezen we: ”Daarom danken wij ook God zonder ophouden, dat, als gij het woord der prediking Gods van ons ontvangen hebt, gij het aangenomen hebt, niet als der mensen woord, maar (gelijk het waarlijk is) als Gods Woord, dat ook werkt in u, die gelooft” (zie ook 2 Petr. 1 : 21). Het gaat dus om Gods woorden die de apostelen aan ons gegeven hebben. En vandaag de dag zijn er nu eenmaal geen apostelen meer (1 Kor. 4 : 9). Mensen die leiding geven binnen een kerk (of gemeente), horen zich nu te baseren op wat de Heere in Zijn woord zegt. Tit. 1 : 9 zegt: “Die vasthoudt aan het getrouwe woord, dat naar de leer is, opdat hij machtig zij beide om te vermanen door de gezonde leer en om de tegensprekers te wederleggen”. De leer, is niet de leer naar eigen uitlegging, maar is de leer van het getrouwe woord. Wij moeten het nu dus met de woorden van God doen, zoals Hij deze aan ons geopenbaard heeft in de Schriften. Daarom behoren de Schriften, Gods woorden, uw toetssteen te zijn. En niet wat mensen zeggen, ook niet wat kerkvaders of Pausen zeggen of gezegd hebben.
Roomse tradities doen Gods woord teniet
We zagen dat traditie door Rome op gelijke voet met Gods woord geplaatst wordt, zo niet erboven, omdat men Gods woord onderdeel van die traditie maakt. Maar als menselijke woorden niet overeen komen met Gods woorden, dan zijn het niet Gods woorden. Dan zijn de tradities, die op die menselijke woorden gebaseerd worden, ook geen tradities van de Heere, maar tradities van de mensen. Sterker nog we hebben duidelijk gezien hoe de Roomse tradities Gods woorden veranderen, maar ook Gods woorden teniet doen. Daar waar de Heere bijvoorbeeld spreekt over rechtvaardigmaking door Jezus Christus, zegt Rome dat dat onmogelijk is, en dat u de sacramenten daarvoor nodig zou hebben. Dat is één van de dingen die we tegengekomen zijn in deze serie. Maar het is wel een heel essentieel iets voor uw redding. De Roomse leer ontkent daarin regelrecht Gods woord.
Wat zegt Gods woord over tradities?
Die tradities van mensen, dat is nu juist hetgeen waar de Heere Jezus tegen waarschuwde omdat zij Gods woorden teniet doen (Mark. 7 : 1 – 13). In Mark. 7 : 6 – 9 lezen we bijvoorbeeld: “Maar Hij antwoordde en zeide tot hen: Wel heeft Jesaja van u, geveinsden, geprofeteerd, gelijk geschreven is: Dit volk eert Mij met de lippen, maar hun hart houdt zich verre van Mij; Doch tevergeefs eren zij Mij, lerende leringen die geboden zijn der mensen. Want nalatende het gebod Gods, houdt gij de inzetting der mensen, als namelijk wassingen der kannen en drinkbekers; en andere diergelijke dingen doet gij vele. En Hij zeide tot hen: Gij doet zeker Gods gebod wel teniet, opdat gij uw inzetting zoudt onderhouden”. Veel van de inzettingen, van de regels, van de Joodse leiders, kwamen niet uit Gods woord, niet uit de Wet van Mozes. Het waren eigen regels. En die vonden zij zo belangrijk, dat zij die boven het gebod van God plaatsten, waardoor zij juist dat gebod van God krachteloos maakten. Zij maakten Gods Woord, Gods overlevering, ermee teniet. Markus 7 : 13 zegt nog: “Makende alzo Gods woord krachteloos door uw inzetting, die gij ingezet hebt; en diergelijke dingen doet gij vele”. En hieraan zien we heel duidelijk dat inzettingen van mensen, dat tradities van mensen, nooit op gelijke hoogte of boven Gods woord mogen staan. Tradities behoren nu juist getoetst te worden aan het woord van God. En dat is waar het fout gaat met Rome.
Daar waar de Bijbel “A” zegt, en de Rooms-katholieke Kerk (of welke andere Kerk of theoloog overigens dan ook) “B”, wordt deze Kerk (of theoloog) dus niet geleid door de Heilige Geest, maar door een andere geest (zie 2 Kor. 11 : 13 - 15). Want anders zou de kerkelijke leer van Rome (of welke andere Kerk of theoloog dan ook), de Bijbel niet tegenspreken.
Wie is uw Autoriteit?
Ik sprak een andere Rooms-katholiek, die overigens naast zijn Rooms-katholieke geloof veel bezig is met ook Boeddhisme en andere vormen van religie. Hij kon zich niet voorstellen dat God Zichzelf alleen maar door Zijn woorden in de Bijbel geopenbaard heeft. En daarom zoekt hij het dus nu ook in Oosterse filosofieën. En daar zit het probleem. Mensen kennen geen autoriteit in Gods woord. Wilt u een Rooms-katholiek overtuigen, overigens door leiding van Gods Geest natuurlijk, dan zult u duidelijk moeten maken dat Gods woord de Autoriteit voor onze dagen is. Dat dat woord Gods geopenbaarde waarheid geeft. En dat daardoor dat woord ook Gods redding kan aanbieden door Jezus Christus.
Rome laat mensen verloren gaan...
De Heere Jezus zei in Matth. 23 : 13 tegen de toenmalige Schriftgeleerden: “Maar wee u, gij schriftgeleerden en farizeeën, gij geveinsden; want gij sluit het Koninkrijk der hemelen voor de mensen, overmits gij daar niet ingaat en degenen die ingaan zouden, niet laat ingaan”. Dat is exact wat de Rooms-katholieke Kerk ook doet in deze Gemeente-tijd. Een stukje uit een getuigenis van een Baptisten zendeling:
“Neem Christus weg en wat hebben we over dan droge formaliteiten en ceremoniën die de zonde nooit hebben weggenomen en nooit kunnen wegnemen. Christus zegt: "Ik ben de Weg, en de Waarheid, en het Leven. Niemand komt tot den Vader dan door Mij." Dit betekent dat als u Maria, goede werken of een ander schepsel in de plaats van Christus stelt, u niet tot de Vader kunt komen” [3].
En zo is het! Rome verwerpt het eenmalige offer van de Heere Jezus dat de mens rechtvaardigt voor God. En geeft daar de sacramenten als voortdurend offer voor in de plaats. En zo zorgt zij er met haar Roomse leer voor dat grote groepen mensen de rechtvaardiging door het geloof in de Heere Jezus ook verwerpen. Rome zorgt ervoor dat miljoenen, zo niet miljarden mensen voor eeuwig verloren zijn.
En daarom moeten Rooms-katholieken het Evangelie der Genade Gods uitgelegd krijgen.
[1] ‘Catechismus van de Katholieke Kerk’, RKDocumenten.nl, Bron: https://rkdocumenten.nl/toondocument/1-catechismus-van-de-katholieke-kerk-nl/?systeemnum=1-1316.
[2] Uit correspondentie met iemand die wortels in de Katholieke Kerk heeft.
[3] ‘Roman Catholicism in Theory and Practice’, William W. McConnell, ‘The Missionary Review of the World’, 03-1904, citaat van James Hayter, Missionary of the Jamaica Baptist Missionary Society, Cartago, Costa Rica, bron: https://www.biblebelievers.com/misc_periodical_articles/mrw_001.html.
