Inleiding... over Schriftkritiek
De weg van de Schriftkritiek is makkelijk gevonden
De discussie, of de Heere Zijn Woord bewaard heeft, speelt natuurlijk al vele jaren. Zelf ben ik er in 1998 achter gekomen dat er iets mis is met de nieuwe vertalingen. Daarvoor wist ik al dat Schrift met Schrift vergelijken belangrijk was en ik las ook in de Statenvertaling. Maar toch werd ik meegezogen door de heersende opvattingen over Schriftuitleg. Ik kocht een “Online Bible” en daarin kon ik al heel gauw zien dat de individuele woorden via een nummer (van de “Strong’s Concordance”) gekoppeld zijn aan een Hebreeuws of Grieks woord in de zogenaamde grondtekst. En ik leerde dan al gauw dat je teksten op een andere manier kunt vertalen. En zo vergaat het velen. Op die manier vindt men het niet meer vreemd dat predikers het er steeds over hebben: “Maar dit vers kunt u ook anders lezen…”. Zo heb ik in het verleden voor een gemeenteblaadje n.a.v. Gal. 5 : 22 een stukje met de titel “Een vrucht van de Geest is trouw” geschreven. Dit was volledig gebaseerd op de woordstudie van het Griekse ’pistis, zoals de “Online Bible” deze geeft [1]:
Daarbij heb ik de definitie die de Heere Zelf geeft in Zijn Woord niet ter sprake gebracht (Hebr. 11 : 1):
“Online Bible” (en “Strong’s Concordance”) heeft deze tekst uit Gods Woord niet in de uitleg van het woord verwerkt, maar zelf had ik dit vers ook niet in het artikel aangehaald. Betekent dit dat er altijd rare dingen gezegd worden? Nee, maar deze manier van studie kan een eigen weg gaan leiden, waarbij, zoals in mijn eigen voorbeeld, Gods definitie van wat een woord (“geloof”) betekent totaal over het hoofd gezien wordt. En vervolgens wordt dan een tekst als Gal. 5 : 22 met de “nieuw gevonden vertaling” gelezen, waarmee de heenwijs naar Hebr. 11 : 1 verdwijnt! Dit kan leiden tot een volledig eigen uitleg van Gods Woord, waardoor soms zelfs onzinnige dingen of totaal on-Bijbelse dingen gezegd worden, en dat is juist hetgeen waar de Heere tegen waarschuwt (2 Petr. 1 : 20). In andere studies hebben we hier diverse voorbeelden van gezien. Zie bijvoorbeeld de studies: “Is het nu “liefde” of liefde”?” en “Woordstudies: gevaarlijk spel!”. Wat ik met dit voorbeeld wil laten zien, is hoe makkelijk het is om, ondanks dat men de Statenvertaling gebruikt, toch tot een on-Bijbelse manier van Schriftuitleg te komen. Het wordt de mensen echt gemakkelijk gemaakt wat dat betreft!
Afkeurende reacties wanneer men Gods Woord wil bewaren
In 1998 kwam ik er gelukkig achter dat “de grondtekst” niet “de grondtekst” is. En dat men tegenwoordig veelal verwijst naar een reconstructie van de grondtekst die vermengd is met filosofie… dat woordstudies gevaarlijk zijn, dat we Gods Woord pas echt kunnen begrijpen door alleen Schrift met Schrift (en niet vertaling met vertaling!) te vergelijken, en door Gods Woord RECHT te verdelen (2 Tim. 2 : 15). Maar toen ik dat aan diverse voorgangers en Evangelisten ging vertellen, was men meteen zeer bezorgd. Sommigen wilden er niet eens direct met mij over praten. Reacties gingen verder van “niet overtuigd”, “in elke vertaling staat dat God de wereld zo lief had…” tot “het peil waarop u uw “strijd” voert is van die aard dat ik liever geen publicaties van u meer ontvang”. Er zijn er die beweren dat wij een afgod vereren, namelijk een vertaling! Gods Woord is in hun ogen dus verworden tot een afgod! Maar dat is raar…
Al is de leugen nog zo snel…
Maar ondertussen zijn we 16 jaar verder. En in die 16 jaar is er veel gebeurd. We hebben de NBV gezien, we hebben de HSV gezien. De HSV, die men presenteert als een betrouwbare Statenvertaling, maar waarin moderne invloeden en moderne theologie verwerkt zijn! Kortom de HSV is geen Statenvertaling meer [2]. En we hebben dus kortgeleden de BGT gekregen, waarbij de drijfveer van de vertalers in feite ongeloof is!
In dit boekje wil ik proberen te laten zien dat het hele traject van nieuwe vertalingen inderdaad op ongeloof gebaseerd is, en er toe moet leiden dat er een één-wereldreligie komt. 16 jaar geleden kon dat ook, maar tegenwoordig is dat een stuk makkelijker geworden om aan te tonen, want de instantie die in Nederland de meeste vertalingen uitgeeft, het Nederlands Bijbelgenootschap (NBG), geeft tegenwoordig ook een “NBV Studiebijbel” uit, waardoor de theologie, door welke deze uitgever zich laat leiden, achter de vertaling duidelijk wordt.
[1] ‘Online Bible’, Stichting Importantia, Dordrecht, mei 2000; waarop geraadpleegd: ‘Strong's Lexicon’ bij woordnr. <4102>.
