De Nieuwe Bijbelvertaling

De NBV:Sluitstuk van een lange omzwerving 

De presentatie van de NBV
 

Op 27 oktober 2004 was het dan zover… de Nieuwe Bijbelvertaling (NBV) werd gepresenteerd. In vele kerken en gemeenten werd deze vertaling de zondag daarna officieel overhandigd. En men hoopt dat de NBV de nieuwe standaard binnen de kerken gaat worden, daar waar tot voor kort met name de NBG-’51 de meest gangbare vertaling was. Men laat dan ook niets aan het ‘lot’ over… De dag van 27 oktober, de dag van de presentatie, kreeg een koninklijk tintje: bij een speciale en feestelijke viering, ter presentatie van deze NBV in de Doelen in Rotterdam, mocht koningin Beatrix de eerste verzen van het boek Genesis voorlezen. Tevens is er een grote reclame campagne van start gegaan, om deze vertaling te promoten. En dat tot op de officiële overhandiging in vele kerken toe…

Voorafgaand aan de presentatie in de Doelen heeft men eerst een kerkdienst gehouden. Zoals het interkerkelijke karakter van de vertaling al doet vermoeden, werd deze dienst, naast de koningin, bijgewoond door vertegenwoordigers van de Rooms-katholieke Kerk en een groot aantal Protestantse kerken. In het Reformatorisch Dagblad (RD)[1] stond dat dr. S. J. Noorda stelde dat de NBV in staat was om een nieuwe bijbeltaal te scheppen. Met andere woorden: daar waar de oude Reformatie-Bijbels ons een getrouwe en woordelijke overzetting gaven van de betrouwbare grondtekst uit Antiochië, daar stelt men nu dat we een nieuwe bijbeltaal hebben! De taal, die er tot voor kort was, was dus niet goed genoeg!  Kardinaal Danneels uit België ging nog een stapje verder. Hier volgt een citaat uit het eerder genoemde artikel uit het RD:

‘Kardinaal Danneels merkte op dat er nergens een God is Die zo nabij gekomen is als de onze. “Door deze eerste interconfessionele vertaling is Hij weer een stuk dichterbij gekomen en zet Hij Zijn menswording voort in de wereld en de cultuur. Hij spreekt Nederlands. De NBV is een stap dichter naar de toekomst waarin zij allen één zijn.”’

Spreekt God nu pas Nederlands?

Halleluja! We hebben de Nieuwe Bijbelvertaling! Eindelijk kunnen we Gods Woord begrijpelijk lezen…! Is het dan echt zo dat we nu pas Gods Woord hebben? Al vele jaren lang kan de Bijbel in de Nederlandse taal gelezen worden. Daar was echt geen NBV voor nodig. Zeker niet als we beseffen dat de bronteksten, die men voor deze vertaling gebruikt heeft, als volgt zijn (‘Verantwoording’, achterin de NBV, blz. XXIII): 

1.     K. Elliger en W. Rudolph (red.), ‘Biblia Hebraica Stuttgartensia’, Stuttgart 1997.

2.     E. Nestle en K. Aland (red.), ‘Novum Testamentum Graece’, Stuttgart 2001, en:

3.     A. Ralphs, W. Kappler, e.a. (red.), ‘Septuaginta, Vetus Testamentum Graecum Auctoritate Academiae Scientiarum Gottingensis editum’, verschillende delen, Göttingen 1931.

De bronnen 2 en 3 vinden hun oorsprong in het wereldse Alexandrië (Egypte). Terwijl de Reformatie-Bijbels hun oorsprong vinden in de Byzantijnse (Syrische) meerderheidstekst en de Textus Receptus van Antiochië, het Bijbelse centrum van de verspreiding van het Evangelie, hebben de vertalers van de nieuwe vertalingen gekozen voor handschriften uit Egypte, die vermengd zijn met filosofie. Tevens doet bron 1 vermoeden dat men gebruik maakt van de Masoretische tekst, die ook ten grondslag ligt aan de King James 1611 en de Statenvertaling. Dit klopt echter niet. De grondtekst voor het Oude Testament van de nieuwe vertalingen is de Ben Asher Masoretische tekst (Biblia Hebraica Stuttgartensia; Leningrad Manuscript, B19a of “L”.), terwijl de Reformatie-Bijbels gebaseerd zijn op de Ben Chayyim Masoretische tekst (Daniël Bomberg editie, 1524/1525 na Chr.). De verschillende versies van de ‘Biblia Hebraica’ (bron nieuwe vertalingen) leveren voor het hele Oude Testament een aantal van 20.000 tot 30.000 variant-lezingen op[2]. Niks betrouwbaar dus. De bronteksten van de NBV, net als de eerdere nieuwe vertalingen (NBG-’51, Telos (Voorhoeve), Groot Nieuws, Het Boek), zijn onbetrouwbaar, en zijn vervalsingen van de originelen. Juist daarom vinden we in de nieuwe vertalingen zoveel on-Bijbelse afwijkingen ten opzichte van de oude Reformatie-Bijbels. Heel mooi is dit te zien op de pagina met tekstvergelijkingen. Ook blijkt op deze laatst genoemde pagina dat alle nieuwe vertalingen een gemeenschappelijke andere (vervalste) bron hebben, omdat de nieuwe vertalingen, ondanks de verschillen onderling, gezamenlijk afwijken van de King James 1611 en de Statenvertaling. In het schema van de “Bijbelvertalingen en hun oorsprong” is het één en ander over de oorsprong duidelijk weergegeven. We hebben Gods Woord dus betrouwbaar overgeleverd gekregen in de oude Reformatie-Bijbels! We hadden Gods Woord allang, wat we nu gepresenteerd hebben gekregen, is daar een slap aftreksel van.

Kardinaal Danneels gaat echter een stapje verder. Hij zegt dat met de NBV God dichterbij gekomen is dan ooit. Ja, dat Hij Zijn menswording voortzet in de wereld en de cultuur! Is de Bijbel Gods menswording? In de profeten wordt de Messias aangekondigd. Hij zal Immanuël heten, dat “God met ons” betekent (Jes. 7 : 14). We weten dat dit met de Heere Jezus in vervulling is gegaan (Matth. 1 : 23)! In de Heere Jezus Christus kwam God naar de mensheid toe, Hij was God geopenbaard in het vlees (1 Tim. 3 : 16). Jezus Christus was het Woord, Dat  in het begin bij God was, en het Woord was God (Joh. 1 : 1), en het Woord werd vlees (Joh. 1 : 14). Naast het Woord Dat God was en vlees werd, hebben wij het geschreven Woord, het profetische Woord, dat zeer vast is (2 Petr. 1 : 19), dat door de Heilige Geest ingegeven is (2 Petr. 1 : 21, 2 Tim. 3 : 16). Ontkent Kardinaal Danneels met zijn uitspraak de vleeswording van God in Jezus Christus? Zoals alle nieuwe vertalingen dat overigens doen, door het woordje ‘God’ in 1 Tim. 3 : 16 niet of anders te vertalen!

De Statenvertaling zegt in 1 Tim. 3 : 16: “En buiten alle twijfel, de verborgenheid der godzaligheid is groot: God is geopenbaard in het vlees, is gerechtvaardigd in de Geest, is gezien van de engelen, is gepredikt onder de heidenen, is geloofd in de wereld, is opgenomen in heerlijkheid”.

De NBV zegt in 1 Tim. 3 : 16: “Ongetwijfeld is dit het grote mysterie van ons geloof: Hij is geopenbaard in een sterfelijk lichaam, in het gelijk gesteld door de Geest, is verschenen aan de engelen, verkondigd onder de volken, vond geloof in de wereld, is opgenomen in majesteit”.

Was volgens Kardinaal Danneels ‘de eerste menswording’ soms het ontstaan van de originele handschriften? Natuurlijk zal men dit ontkennend beantwoorden en verwijzen naar Jezus. Maar deze vraag toont aan wat een hoop onzin zo’n Kardinaal staat uit te kramen. Hij weet niet eens waar hij over spreekt. En dat promoot de NBV!

De Statenvertalers en het Woord van God

Maar als de mensen, die het presenteren, niet weten waar zij het over hebben, weten de commissies van de NBV dan eigenlijk wel waar zij het over hebben, wanneer zij spreken over DE BIJBEL? Zij hebben dat boek toch vertaald? Toen de Statenvertalers aan de slag gingen met het vertaalwerk, geloofden zij dat zij het Woord van God voor de mensen gingen vertalen. Dit ging gepaard met een hoop strijd, want de Middeleeuwse kerk (de Rooms-katholieke Kerk) wilde niet dat de Bijbel vertaald werd. Hierdoor zijn mensen op de brandstapel beland, of anderszins vermoord. En toch is de Reformatie-Bijbel ontstaan. En dan ook nog eens los van de vervalste Roomse handschriften, waaruit de Latijnse Vulgaat was ontstaan (de Middeleeuwse ‘bijbel’ van Rome). De Reformatie-Bijbel was een zuivere Bijbel, los van allerlei menselijk filosofische invloeden. Tegen de wil van Rome in, is er dus een zuivere vertaling van Gods Woord tot stand gebracht, waarin het doel van de vertalers was: “men wilde God (…) ook in de Nederlandse taal horen spreken[3]”. Volgens Kardinaal Danneels is dit, gezien zijn eerder geciteerde uitspraak, de vertalers van de Statenvertaling dus nooit gelukt!!! Kardinaal Danneels ontkent daarmee dat de Statenvertaling het Woord van God in het Nederlands is. Wat logisch is, want op de concilie van Trente werd de Textus Receptus, en alles wat daarvan afgeleid is, door Rome verboden verklaard! Daar waar Rome de menselijke filsosofie van Alexandrië hoog aanschrijft, waren het de Statenvertalers die zich hielden aan de volgende regel:

  “tenzij de duidelijkheid van de gedachtengang of het Nederlandse taaleigen daaronder lijden zou, moesten zij de oorspronkelijke tekst ootmoedig – ‘religiose’ staat er eigenlijk in de meeste verslagen – ontzien; hebraïsmen en graecismen mochten in de tekst opgenomen worden en, waar het karakter van de Nederlandse taal zulks niet gedoogde, was het toch nodig de letterlijke vertaling op de rand te vermelden. Uit de voorafgaande regel vloeide logisch voort, dat alle verklarende toevoegingen duidelijk van de eigenlijke tekst onderscheiden moesten worden door plaatsing tussen haakjes en het gebruik van een ander of kleiner lettertype. Het Schriftbeginsel van de Dordtse vaderen, die in de Hebreeuwse en Griekse tekst zowel materieel als formeel het Woord van de soevereine God, de taal van de Heilige Geest zelf zagen, weerspiegelt zich dus in deze praktische voorschriften, die de vertalers het maken van een woordgetrouwe, wetenschappelijk objectieve overzetting oplegden[4] ”.

(Voorbeelden van hebraïsmen en graecismen zijn de woorden ‘Leviathan’, ‘engel’ en ‘Apollyon’. De toevoegingen in de Statenvertaling zijn vandaag de dag altijd nog zichtbaar aan de cursieve druk, deze toevoegingen waren volgens de Dordtse regels echter “zo weinig als mogelijk is[5] ”; de haakjes, hierboven genoemd, zijn dus absoluut niet gelijk aan de twijfel-haken in de nieuwe vertalingen).

De Statenvertalers geloofden in het letterlijke Woord van God, en zij wilden dat letterlijke Woord van God aan de mensen brengen. En dan komt het mooie van die letterlijke overzetting: ook al geloven de Reformatoren niet in een nog toekomstig letterlijk Duizendjarig Koninkrijk van Jezus op aarde na de Grote Verdrukking, toch vinden we dit geschreven in de Reformatie-Bijbel! Ook al geloven de Reformatoren in de kinderdoop, die we niet in de Bijbel vinden, we vinden in de Reformatie-Bijbel: “… wat verhindert mij gedoopt te worden? En Filippus zeide: Indien gij van ganser harte gelooft, zo is het geoorloofd. En hij antwoordende, zeide: Ik geloof, dat Jezus Christus de Zoon van God is. (…) en hij doopte hem” (Hand. 8 : 36b – 38; een baby kan niet van ganser harte geloven! Vers 37 mist bijvoorbeeld in de NBV). Dat is het schitterende van de letterlijke vertaling van de Statenvertalers! Het vertaalwerk  van de Statenvertaling werd destijds uitgevoerd als opdracht van “de Staten Generaal van de Verenigde Nerderlanden”. Deze opdracht van de Staten-Generaal spreekt onder andere over de “overzetting van de Heilige Schriftuur”, over de “genadige zegen van God almachtig”, Die de overzetting mogelijk maakte. Ja, men spreekt over “Gods Heilig Woord (…), waarin God de Heere almachig genadiglijk geliefd heeft Zijn leer en godsdienst, door ingeven des Heiligen Geestes te openbaren” [6]. Men geloofde destijds dus zeer letterlijk in het Woord van God, dat overeenkomstig de Schrift, door de Heilige Geest ingegeven is.

De NBV-vertalers en het Woord van God

Hadden de vertalers van de NBV dezelfde hartsgesteldheid, dezelfde oriëntatie, als de Statenvertalers? Voor de NBV wordt reclame gemaakt met een brochure, waarin de Bijbel omschreven wordt als een geloofsdocument, als (wereld)literatuur en als cultuurdocument[7]. Onder het kopje ‘De Bijbel als geloofsdocument’ vinden we nog geschreven dat de Bijbel voor veel mensen “de dragende kracht van het bestaan” is, “een bron van inspiratie, de goddelijke openbaring van Jezus Christus”. Maar waar staat dat de Bijbel het Woord van God is? Niet alleen voor veel mensen, maar voor iedereen. De claim die de Bijbel legt, is dat zij HET Woord van God is. Het gedeelte onder het kopje wereldliteratuur maakt veel duidelijk. Daar stelt men:

“de Bijbel bevat een boekenkast vol boeken, geschreven door tientallen auteurs in een periode van een paar duizend jaar. De Bijbel bevat poëzie, reisverhalen, verhalen over liefde, moord, verleiding, trouw, verraad en hoop. Laat u meeslepen door de verschillende schrijfstijlen en ontdek waarom de Bijbel het meest verkochte boek is”!

Alsof de verschillende schrijfstijlen er voor gezorgd hebben dat de Bijbel het meest verkochte Boek is! De Bijbel heeft een boodschap: Het is Gods Woord voor de mens, maar daar gaat men op deze manier volledig aan voorbij. De Bijbel bevat de geschiedenis door God geschreven van schepping tot het einde: de nieuwe hemel en de nieuwe aarde! De meeste literatuur en cultuur die daar omheen verschijnt, heeft daar absoluut niets mee te maken, maar is eerder een anti-reactie, omdat de mens de Waarheid van het Woord van God niet accepteert! De NBV maakt reclame voor een geloofsdocument, maar dat zijn andere ‘heilige’ boeken van andere religies ook(!), en zo vertellen zij dat er verschillende auteurs aan de Bijbel hebben gewerkt, zonder te vertellen dat de werkelijke Auteur van de Bijbel God Zelf is, door Zijn Heilige Geest (2 Petr. 1 : 21; 2 Tim. 3 : 16). Maar goed, dat is het reclame-foldertje. Misschien is dat bewust zo gedaan, om velen een ‘bijbel’ te laten kopen, als evangelisatie-materiaal… Wanneer we de ‘Inleiding op de Bijbel’ voorin de NBV lezen, zijn we gauw een illusie armer, ook daar is de Bijbel alleen maar

“een bundeling van een groot aantal boeken uit het oude Israël, het antieke jodendom en het vroege christendom. (…) Voor joden en christenen is de bijbel een heilig boek dat voor hen persoonlijk grote betekenis heeft en dat in kerk en synagoge een centrale plaats heeft.”

Niets over de Bijbel als Woord van God! Leest u zelf deze inleiding voor in de NBV maar. Ja, we vinden ergens nog een zinnetje:

“In het Nieuwe Testament staat de persoon Jezus Christus centraal. Hij vormt het hart van het christendom: christenen geloven dat met zijn komst de geschiedenis een keer heeft genomen en God een nieuwe relatie met de mensheid is aangegaan[8] ”.

Alle Bijbelse onjuistheden in dit citaat even terzijde geschoven, hier staat niet “God maakt bekend…”, of “God zegt…”, maar: “christenen geloven…”. Het is immers toch een verzameling boeken van de eerste christenen, in plaats van een Boek van Gods Geest? Verder vinden we in de inleiding van de NBV veel heenwijzen naar literaire genres. Zo is het “Evangelie”, dat weliswaar “goede boodschap” betekent, een literair “genre” geworden, dat “verwantschap heeft met de biografie of levensbeschrijving[9]”. Het getuigenis dat de Bijbel het Woord van God is, is volledig weggevallen. Zeker het getuigenis dat de Bijbel het VASTE Woord van God is, is weggevallen. Men heeft het ‘wegvertaald’ uit de Bijbeltekst zelf, zoals blijkt uit 2 Petr. 1 : 19.

De Statenvertaling zegt in 2 Petr. 1 : 19: “En wij hebben het profetische Woord, dat zeer vast is, en gij doet wel, dat gij daarop acht hebt, als op een licht, schijnende in een duistere plaats, totdat de dag aanlicht, en de morgenster opgaat in uw harten”.

De NBV zegt in 2 Petr. 1 : 19: “Ons vertrouwen in de woorden van de profeten is daardoor alleen maar toegenomen. U doet er goed aan uw aandacht altijd daarop gericht te houden, als op een lamp, die in een donkere ruimte schijnt, totdat de dag aanbreekt en de morgenster opgaat in uw hart”.

In plaats van WIJ HEBBEN ‘IETS’ DAT ZEER VAST IS, is het geworden: ONS VERTROUWEN IN ‘IETS’ IS ALLEEN MAAR TOEGENOMEN. Dat is fundamenteel iets anders, de tekst is fundamenteel afgezwakt! Laten we het zo zeggen: al zouden wij er geen enkel vertrouwen in hebben(!), Gods Woord IS en BLIJFT het profetische Woord Dat zeer vast is!

De vertalers en commissies van de NBV hadden blijkbaar een ander uitgangspunt bij het vertalen van de Bijbel dan het uitgangspunt dat de Statenvertalers hadden. Het feit dat men de Bijbel wil verkopen als (wereld)literatuur heeft er toe bijgedragen, dat men mensen uit de literaire wereld heeft benaderd, om commentaar te leveren op de tekst van de NBV. De lijst met namen staat achterin de NBV vermeld. Maar hoe kunnen mensen, die zelf vaak niet eens geloven in de God van de Bijbel, laat staan dat de Bijbel dus het Woord van God is, hoe kunnen zij een juist inzicht geven in de vertaling van de Bijbeltekst? Daar is de leiding van de Heilige Geest bij nodig (Joh. 14 : 17, 26; Joh. 16 : 13; 1 Kor. 2 : 10 – 12), een leiding die alleen vanuit geloof verwacht kan worden…

De eigen ‘bijbeltaal’ van de NBV

Men praat dus liever niet over de Bijbel als het Woord van God! Tevens is de NBV zoals we zagen een slap aftreksel van Gods Woord. Op grond van dat slappe aftreksel, beweert dr. Noorda, dat de NBV een ‘eigen bijbeltaal’ ontwikkeld heeft. Dit mag bijvoorbeeld blijken uit Jona 3 : 8

De Statenvertaling zegt in Jona 3 : 8: “Maar mens en beest zullen met zakken bedekt zijn, en zullen sterk tot God roepen; en zij zullen zich bekeren, een ieder van zijn boze weg, en van het geweld, dat in hun handen is”.

De NBV zegt in Jona 3 : 8: “Iedereen, mens en dier, moet zich hullen in een boetekleed en luidkeels God aanroepen. Laat iedereen anders gaan leven en breken met het onrecht dat hij doet”.

We vinden het woord bekering ook in andere Bijbelgedeelten totaal anders verwoord. Bijvoorbeeld in Hand. 11 : 18.

De Statenvertaling zegt in Hand. 11 : 18: “En toen zij dit hoorden, waren zij tevreden, en verheerlijkten God, zeggende: Zo heeft dan God ook de heidenen de bekering gegeven ten leven!”.

De NBV zegt in Hand. 11 : 18: “Toen ze dat gehoord hadden, waren ze gerustgesteld en loofden ze God met de woorden: Dan geeft God dus ook de heidenen de kans om tot inkeer te komen en het nieuwe leven te ontvangen”.

Andere voorbeelden hiervan zijn Hand. 3 : 19 en Hand. 17 : 30. We zien dat in de NBV maar één aspect naar voren komt, en dat is ‘inkeer’, het veranderen van de levenswandel. Veranderen van levenswandel kan ook door bijvoorveeld als goede humanist eens wat vaker een gift naar een goed doel over te maken, door om te gaan zien naar de armen. Maar dat is geen Bijbelse bekering! Bekering in Gods Woord is een zaak van het hart. Het Nieuwe Testament spreekt over wedergeboren worden (opnieuw geboren worden)! En van daaruit treedt dan een veranderingsproces op, waardoor mensen met het oude leven breken, en met vallen en opstaan proberen te wandelen naar de Geest (1 Kor. 12 : 13, Ef. 1 : 13, 14, 2 Kor. 5 : 17, Rom. 7 : 13 – 26; Gal. 5 : 16 - 26).

De nieuwe ‘bijbeltaal’ komt ook tot uiting in het verdwijnen van waarschuwingen aan ons gelovigen uit de ‘bijbel’. De nieuwe vertalingen vinden hun oorsprong in het Schriftkritische werk, gebaseerd op de handschriften uit Alexandrië. In die Egyptische stad werkten Joden, in de tijd van het Nieuwe Testment en daarna, aan een vermenging van de Bijbel met filosofie, zogenaamd om de Schrift voor mensen begrijpelijker te maken. Ja, in die tijd speelde dat al! De tekst van de oude Reformatie-Bijbel, die zich ontworsteld had van alle Roomse invloeden van de Latijnse Vulgaat, bevatte een waarschuwing tegen filosofie! Deze waarschuwing vinden we in Kol. 2 : 8. Maar juist daar waar de nieuwe vertalingen terugvallen op de handschriften die ten grondslag lagen aan de Latijnse Vulgaat, en daarmee in feite ‘Roomse’ vertalingen zijn geworden, daar zien we dat men de waarschuwing tegen filosofie uit Gods Woord probeert weg te vertalen.

De Statenvertaling zegt in Kol. 2 : 8: “Ziet toe, dat niemand u als een roof meevoere door de filosofie, en ijdele verleiding, naar de overlevering der mensen, naar de eerste beginselen der wereld, en niet naar Christus”.

De NBV zegt in Kol. 2 : 8: “Wees op uw hoede en laat u niet meeslepen door holle en misleidende theorieën die op menselijke tradities zijn gebaseerd en zich richten op de machten van de wereld en niet op Christus”.

Het woord filosofie is verdwenen, en de waarschuwing dat juist de filosofie (welke vorm dan ook!) je bij de overleveringen van mensen en de wereld brengt, is veranderd in ‘slechts’ een waarschuwing tegen theorieën die op tradities gebaseerd zijn. Dat is alweer fundamenteel iets anders.

Men heeft een eigen ‘bijbeltaal’ ontwikkeld (de vertalers van de NBV, maar ook de vertalers van de andere nieuwe vertalingen!), waarin men de waarschuwingen aan eigen adres heeft verstopt of weggehaald! Dit moest men natuurlijk ook wel doen, want men heeft een andere kijk op de filosofie dan de Heere Zelf. Daar waar Gods Woord met Kol. 2 : 8 waarschuwt tegen filosofie, daar worden nota bene Gods Woorden door de NBV-vertalers filosofisch genoemd. Een citaat uit de toelichting bij het ‘bijbel’boek 1 Korinthe[10]:

“De populaire filosofie van Paulus’ dagen werd gekenmerkt door het ideaal van de vrijheid van het individu: sommigen streefden die vrijheid na door middel van zelfbeheersing en ascese, anderen door minachting voor het stoffelijke en het aardse en voor alle sociale en maatschappelijke regels en normen. Paulus komt in zijn brief tegemoet aan de ideeën van de Korintiërs, maar zet ze in een ander licht: begrippen als vrijheid, kennis, ‘kracht’ worden door hem binnen de kaders van het geloof getrokken. In deze tactiek van ‘bevestiging en omkering’ worden de filosofische begrippen niet aan de kant gezet, maar in dienst van Paulus’ boodschap gesteld. (…) Paulus’ nuancering van het filosofisch gedachtegoed van de Korintiërs…”

We zien dus dat de vertalers van de NBV een totaal andere kijk hebben op filosofie. Gods Woord waarschuwt ertegen, en zegt dat filosofie mensen NIET bij Jezus Christus brengt. Maar de vertalers van de NBV zeggen juist dat Paulus de Korinthiërs tegemoet komt(!), hun filosofische gedachten nuanceert en binnen de kaders van het geloof trekt! De Bijbelse boodschap is juist een boodschap die haaks staat op filosofie (Kol. 2 : 8), op (valse) wetenschap, op traditie, maar we zien in ieder geval de reden waarom de NBV-vertalers geen moeite hebben met de filosofische geschriften en hun navolgers uit Alexandrië. Ook hier zien we weer terugkomen dat men niet gelooft in de boodschap, de woorden, van God. Niet in de boodschap, de woorden, zelf, maar ook niet dat die boodschap van God afkomstig is, want het is “Paulus’ boodschap” volgens de NBV!

Als gevolg van het feit dat men geen gevaar ziet in filosofie, vertaalt men het woord ‘filosofie’ maar gewoon uit de tekst weg! En zo ‘schept’ men een eigen ‘bijbeltaal’, die overeenkomt met de eigen gevoelens en gedachten! En dat terwijl het Woord van God zegt met Jes. 55 : 8: “Want Mijn gedachten zijn niet uw gedachten, en uw wegen zijn niet Mijn wegen, spreekt de Heere.” Het slappe aftreksel van Gods Woord, de NBV, leidt dus tot een nieuwe oppervlakkige ‘bijbeltaal’. Op de pagina tekstvergelijkingen is te zien dat er nog veel meer gebeurd is. Een proces dat echter niet nieuw is, maar in alle nieuwe vertalingen (sinds 1880 na Chr.) al duidelijk zichtbaar is.

De zonde van filosofie, toevoegen aan en afdoen van Gods Woord

Gods Woord zegt: “Weet gij niet, dat een weinig zuurdesem het gehele deeg zuur maakt?” (1 Kor. 5 : 6b). Zuurdeeg is in de Bijbel een beeld van zonde. Zonde is zonde. Veel of weinig maakt niet uit. Van een giftige stof bijvoorbeeld is maar een klein beetje nodig om iemand te vermoorden. Gods Woord is tegen filosofie. De weg open laten voor filosofie, is dus zonde tegen Gods Woord, en leidt tot toevoegen aan, en afdoen van de Schrift, wat ook zonde is (Spr. 30 : 6, Openb. 22 : 18, 19)! Dus weinig veranderingen vervuilen de onvervalste melk van het Woord van God (1 Petr. 2 : 2). Daar waar men filosofie met Gods Woord vermengt, is er maar een beetje van nodig, om het geheel te vervalsen, het is niet meer het ZEER VASTE profetische Woord van God, maar het geheel gaat stinken. Het is geen onvervalste, onbedorven melk meer, maar het is bedorven met de zuurdeeg van de filosofie. In de nieuwe vertalingen heeft men zeer zeker leerstellige veranderingen aangebracht! De NBV kunnen we dan ook wel de Nieuw Bedorven Versie noemen. Bedorven, omdat de NBV stinkt naar de filosofie uit Alexandrië. Nieuw, omdat er daar al eerder versies van op de markt waren gekomen (NBG-’51, Telos (Voorhoeve), Groot Nieuws, Het Boek).

De NBV: terug bij af!

Alhoewel ze de NBV zelf niet in de liturgie zullen gebruiken, is Rome blij met de verschijning van deze nieuwe vertaling. Waarom is Rome dan toch zo blij met deze NBV? Eigenlijk zei Kardinaal Danneels het al in het eerder aangehaalde citaat uit het RD: “…De NBV is een stap dichter naar de toekomst waarin zij allen één zijn”. Rome is blij, omdat de Protestanten nu een echte Rooms-katholieke ‘bijbel’ hebben, tot op de versnummering toe (zie het slot van de pagina ‘Vergelijk en zie’ met de tekstvergelijkingen)! Daar waar de Protestanten zich los hadden gescheurd van Rome, daar waar Rome de Reformatie-Bijbel verbood, daar zijn ze nu met de NBV (bijna) volledig één met Rome. De NBV is een sluitstuk van een lange omzwerving van de Protestanten. Het schema van de oorsprong van de vertalingen mag misschien verhelderend werken. Alhoewel sluitstuk… het proces zal nog wel even doorgaan, we leven in de tijd van afval, kort voor het moment dat de Heere Jezus Zijn Gemeente zal komen halen (2 Thess. 2 : 3).

Valse eenheid vraagt om een valse 'bijbel'

Gods Woord beschrijft een valse eenheid die tot stand zal komen (Openb. 17 en 18), en noemt die valse eenheid de “moeder der hoererijen”, die dronken is van het bloed der heiligen (Openb. 17 : 6). De eenheid, die men tegenwoordig nastreeft (oecumene), heeft niets te maken met de Bijbelse eenheid waar Jezus Christus het over heeft (Joh. 17 : 21), zoals Kardinaal Danneels suggereert. De gelovigen die Jezus Christus hebben aangenomen, en dus wederom geboren zijn, zijn één in de Heere Jezus Christus. Zij vormen Zijn lichaam (1 Kor. 12 : 13), de Gemeente. Daarbij doet het er niet toe bij welke kerk of gemeente ze zijn. Ze zijn één in Hem! Maar de eenheid die men vandaag de dag nastreeft is vals, en noemt God in Zijn Woord ‘hoererij’. Rome heeft in het verleden al veel bloed vergoten… Velen zijn op de brandstapel beland. De antichrist zal dat werk graag voortzetten (2 Thess. 2 : 4). Onder andere nieuwe ‘bijbel’vertalingen zijn daar het voorbereidend werk voor. Gelukkig mogen wij als Gemeente uitzien naar het moment dat onze Heiland, dat ons Hoofd, ons komt halen.

“…Amen. Ja, kom, Heere Jezus!” (Openb. 22 : 20b).

Het is in het profetisch Woord voorzegd. Wees gewaarschuwd!

Wilt u Gods Woord lezen? Lees dan de Reformatie-Bijbel.